Analiza | Jak dane dotyczące dziedziczenia potajemnie wyjaśniają nierówności w USA (2024)

Co trzy lata Fedprzy pomocy NORC na Uniwersytecie w Chicago, zadaje co najmniej 4500 Amerykanów zaskakująco wyczerpujące pytanie:prawie dwie godzinyzestaw pytań dotyczących dochodów i majątku, od obligacji oszczędnościowych po wygrane w grach hazardowych i prawa do minerałów. Badanie to, jedno z naszych ulubionych źródeł wszechczasów, stanowi najlepszą miarę upiornych dysproporcji majątkowych w Ameryce.

Obejmuje także szczegółowe omówienie kwestii dziedziczenia, przekazywania klejnotów rodzinnych (czy czegokolwiek innego) rodzicom (73 proc. w 2022 r.), dziadkom (14 proc.) oraz ciotkom i wujkom (8 proc.).

Od 1992 r. liczba osób otrzymujących spadki od rodziców niemal się podwoiła, mimo że zapisy po dziadkach, ciotkach i wujkach pozostały niezmienne. Wiek 50. będzie szczytowym wiekiem dziedziczenia, co ma sens, biorąc pod uwagę, że przeciętny 65-latek w USAmoże spodziewać się, że dożyje około 83. roku życiaa twoi rodzice są, niestety, śmiertelni.

Te nieoczekiwane zyski obejmują domy i inne nieruchom*ości. Obejmują one również powiązane prezenty i trustów, ale trafiają one do znacznie mniejszej części Amerykanów. Nie obejmują majątku pozostawionego Tobie przez współmałżonka, chyba że byłeś rozwiedziony w momencie wręczania prezentu.

Przeciętny Amerykanin odziedziczył około 58 000 dolarów od 2022 r. Ale to jest, jeśli uwzględnimy większość z nas, których całkowite dziedzictwo w ciągu całego życia wynosi 0 dolarów. Jeśli spojrzeć tylko na nielicznych szczęśliwców, którzy co*kolwiek odziedziczyli, ich średnia wynosi 266 000 dolarów. A jeśli spojrzeć tylko na osoby po 70. roku życia, kwota ta wzrasta do 344 000 dolarów. Oczywiście jest to wartość w momencie wręczania prezentu. Dodaj do tego inflację i zyski na poziomie rynkowym, a wiele zapisów będzie wartych znacznie więcej, zanim zdobędziesz odznakę siedemdziesięciolatka.

Większość z nas prawdopodobnie dorastała z mentalnym modelem spadku jako nieoczekiwanej, losowej gratki, przypominającej wygraną na loterii lub zdobycie ropy. Kiedy jednak sprawdziliśmy liczby, okazało się, że wcale nie były one przypadkowe.

Prawdopodobieństwo dziedziczenia w przypadku rasy białej jest około trzy razy większe niż w przypadku ich znajomych rasy czarnej, latynoskiej lub azjatyckiej. Różnica nieznacznie się zmniejsza, gdy uwzględni się fakt, że typowy biały Amerykanin jest starszy od swoich rówieśników, pozostaje jednak na tyle duża, że ​​pomaga wyjaśnić, dlaczego majątek typowej białej rodziny jest ponad sześciokrotnie większy niż typowa rodzina czarnoskórych Amerykanów.

W górę i w dół na wykresach demograficznych wydaje się, że jest to przypadek, któremu dano wiele… znacznie więcej. Osoby należące do 50 procent najniższych dochodów dziedziczą za połowę stawki krajowej, podczas gdy osoby z górnego 1 procenta mają dwukrotnie większe prawdopodobieństwo, że coś odziedziczą.

Kiedy zadzwoniliśmy do Johna Ricco, pracownika naukowo-badawczego w Yale Law School, który od lat pracuje z tymi danymi, potwierdził, że spadki czynią bogatych bogatszymi. Ale prawdziwe dziedzictwo bogatego dziecka wykracza daleko poza wartość pieniężną: na milion mniej wymiernych sposobów elitarni rodzice zapewniają ci przewagę w życiu. Zanim umrą i wręczą ci gratkę, wykorzystałeś już wszystkie swoje zalety, aby zgromadzić własne bogactwo.

„Nie chodzi tylko o kwotę w dolarach, którą otrzymujesz po śmierci rodziców” – powiedział Ricco. „To zabezpieczenie, które trzeba było założyć, gdy byłeś młodszy, lub możliwość odłożenia większej części swoich oszczędności na wkład własny i dom, ponieważ wiesz, że możesz zaoszczędzić mniej na emeryturę.

„Takie drobne rzeczy są prawdopodobnie głównymi mechanizmami przekazywania międzypokoleniowego bogactwa i niełatwo je uchwycić samą ostateczną wartością tego, co widzisz”.

Tych niezliczonych zalet same w sobie nie da się zmierzyć, ale dziedziczenie niezawodnie sygnalizuje ich obecność. Według ekonomistów Pedro Salas-Rojo z Międzynarodowego Instytutu Nierówności w London School of Economics i Juana Gabriela Rodrígueza z Uniwersytetu Complutense w Madrycie tylko jedna zmienna – ile odziedziczysz – może odpowiadać za ponad 60 procent nierówności majątkowych w USA. Ktostosowane uczenie maszynowedo poprzednich edycji tych samych danych Fed.

Tak więc, jeśli musiałbyś odgadnąć czyjąś sytuację ekonomiczną w życiu i mógłbyś zajrzeć tylko do jednego punktu danych, dziedziczenie byłoby całkiem dobrym wyborem. To jeden z najwyraźniejszych sygnałów społeczno-ekonomicznych na świecie.

„Dziedzictwo umożliwia przechwycenie wielu informacji na temat Twojej przeszłości” – powiedział nam Salas-Rojo. „W rzeczywistości odzwierciedlają wiele zalet i wiele nierówności szans, przed którymi stoimy”.

Amerykański system podatkowy niewiele robi, aby złagodzić nasze nierówne dziedziczenie. Rozważmy przepis o podwyższonej podstawie „jedną z najbardziej rażących (luk podatkowych), jakie mamy” – twierdzi Marc Goldwein, starszy dyrektor ds. polityki w bezpartyjnej Komisji ds. Odpowiedzialnego Budżetu Federalnego, który może poszczycić się znajomością luk podatkowych na poziomie człowiek mający wielokrotnie większą wartość netto.

Sprzedając coś z zyskiem, zazwyczaj płacisz podatek od zysków kapitałowych. Możesz jednak uniknąć tego podatku, przechowując aktywa do czasu wygaśnięcia. W przypadku Twojej śmierci podstawa kosztu Twojego majątku zostanie podniesiona do ich aktualnej wartości, co oznacza, że ​​Twoi spadkobiercy unikną opodatkowania od tego, co mogłoby być bardzo znaczącym zyskiem.

Załóżmy, że jesteś fanem napojów gazowanych, który w 2000 r. kupił akcje Hansen Natural Corp. za 1000 dolarów. Gdy senny Hansen obserwował, jak Twoje pieniądze rosną do ponad 1,15 miliona dolarów,stał siępożerająca świat firma Monster Beverage Corp. Sprzedaż akcji zmusiłaby Cię do zapłacenia zysków kapitałowych z zysków przekraczających 1 milion dolarów, więc zamiast tego zabrałeś ją do grobu. (Jeśli potrzebowałeś gotówki, prawdopodobnie pożyczyłeś pod zastaw zgromadzonych zapasów,wspólna strategia 1 proc.)

Teraz nie żyjesz. Podlegający opodatkowaniupodstawanatychmiast ze swoich zapasówpodchodziod 1000 do 1,15 miliona dolarów. Jeśli Twoi spadkobiercy go sprzedają, nie zapłacą podatku. Jeśli wartość akcji wzrośnie, powiedzmy, do 1,151 miliona dolarów, spółka będzie płacić podatek tylko od tego dodatkowego 1000 dolarów.

Teraz pomnóż tę lukę przez miliony domów, firm, akcji i innych aktywów przekazywanych każdego roku. Goldweina i jego współpracownikówoszacowaćże zamknięcie luki prawnej może przynieść w ciągu następnej dekady aż 204 miliardy dolarów dochodu, w zależności od tego, jak agresywnie zostanie opodatkowane.

Goldwein i Ricco powiedzieli nam, że wpływ tej luki na gospodarkę wykracza daleko poza dziedziczenie i nierówność. Zachęca starszych ludzi do gromadzenia domów i firm, z których nie mogą już w pełni korzystać, czyli naszych aktywówgłodujących mieszkań milenijnych czytelnikówchętnie przygarnę.

Wydaje się, że luka ta, skodyfikowana w 1921 r., ma swoje korzenie w brytyjskich systemach podatkowych,według Calvina Johnsona z Wydziału Prawa Uniwersytetu Teksasu. Goldwein powiedział, że na początku mogło to zostać uznane za konieczne, ponieważ trudno było określić pierwotną wartość długo posiadanego majątku. Dochody utracone w wyniku luki prawnej zostały częściowo skompensowane przez aprostsze w administrowaniuopłata: podatek od nieruchom*ości.

Jednak próg płatności podatku od nieruchom*ości został znacznie podniesiony przez George'a W. Busha,przedłużony i indeksowany pod kątem inflacjiza Baracka Obamy ipodniesione jeszcze razw ustawie Donalda Trumpa o obniżkach podatków i zatrudnieniu, która wygasa po 2025 r. Na razie federalny podatek od nieruchom*ości zapłacisz tylko od tej części majątku, która przekracza 12,92 mln dolarów (25,84 mln dolarów w przypadku par) i wzrasta do 13,61 mln dolarów w 2024 r. — i to tylko wtedy, gdy twoi prawnicy podatkowi nie są na tyle mądrzy, aby tego uniknąć.

W rezultacie całkowite dochody z podatku od nieruchom*ości gwałtownie spadły. W 2019 r. opodatkowaniu podlegały zaledwie 2192 nieruchom*ości, w porównaniu z 51 159 na przełomie tysiącleci, co pozwoliło zebrać zaledwie 14,6 miliarda dolarów w porównaniu z ponad 35 miliardami dolarów w 2000 r., po uwzględnieniu inflacji. Nawet wśród elit większość majątków nie jest dziś opodatkowana.

„Pomimo tego, że politycy w dalszym ciągu obniżają podatek od nieruchom*ości, a podatnicy stają się coraz lepsi w unikaniu go, obecnie bardzo niewielu go płaci” – stwierdził Goldwein. „Oznacza to, że mamy teraz dużą ulgę podatkową netto dla większości osób dziedziczących duże kwoty pieniędzy”.

Może się wydawać, że w tym momencie wdepnęliśmy dość głęboko w chwasty. Mamy! Ale drobne zasady dziedziczenia mogą ukształtować społeczeństwo. Rozważaćanaliza Yuzuru Kumona,obecnie pracownik naukowy w Norweskiej Szkole Ekonomii. Kumon wykorzystał szczegółowe zapisy spisowe dotyczące 586 japońskich wiosek z lat 1640–1870, pierwotnie zebrane w ramach wysiłków szoguna mających na celu wykorzenienie chrześcijan, aby wykazać, że Tokugawa w Japonii byłaznacznie bardziej równeniż ówczesna Europa Zachodnia. Co więcej, równość w Japonii pozostała stała, podczas gdy nierówność w Europiezwiększony.

Kumon przedstawia przekonujące wyjaśnienie: jeśli w Japonii nie urodziło się męskiego potomka, zwyczajowo go adoptowano. Nadwyżkowy syn z innej rodziny wżeniłby się w twoją. Dzięki temu twój majątek pozostał w rodzinie.

W Europie, jeśli elitarna rodzina nie urodziła męskiego potomka, co zdarzało się w ponad jednej czwartej przypadków, domyślnie córka wychodziła za mąż za inną zamożną rodzinę i łączyła majątek. Tak więc, podczas gdy japońskie linie rodzinne pozostały nienaruszone z pokolenia na pokolenie, europejskie linie rodzinne połączyły się, koncentrując bogactwo w coraz mniejszej liczbie rąk.

Może to brzmieć znajomo, jeśli przypomnisz sobie fabułę docenionej przez krytyków pracy Jane Austen na drugim roku: „Duma i uprzedzenie.” Inne rodziny rywalizują o wstąpienie do kolosalnej posiadłości Darcy’ów – spoiler powieści z 1813 roku! — rosną nierówności.

Biorąc pod uwagę kilka stuleci, nawet subtelne różnice we wzorach dziedziczenia mogą spowodować ogromne różnice społeczne.

Cześć przyjaciele! Departament Danych domaga się zapytań.Czym są detaliczne programy lojalnościowenaprawdę śledzenie? Kto najprawdopodobniej będzie żył ponad stan? Dlaczego kobietyopuszczając środowisko akademickie?Po prostu zapytaj!

Jeśli Twoje pytanie zainspiruje Cię do napisania felietonu, wyślemy oficjalny przycisk Departamentu Danych i dowód osobisty. W tym tygodniu guziki zawdzięczamy Lily C. z Sacramento i Sonyi Graham w Grovetown w stanie Georgia, które pytały o różnice rasowe w dziedziczeniu oraz Richardowi Macheskiemu z Silver Spring w stanie Maryland, który pytał o wiek, w którym jesteśmy najbardziej prawdopodobnie odziedziczy.